DOBRANOC

Idę za Tobą w cichości,

A oczy od łez mi toną.

Me ręce pełne czułości

Na pewno Cię nie dogonią.

Śladami stóp Twych odbitych

Krwi gęstej szkarłatną kroplą,

Sączącą się z miejsc przebitych,

Idę a oczy me mokną.

Wyciągam duszy ramiona,

Co chciałaby ciało zrzucić,

Co w żalu bezsilna kona

Połknięta przez tłumy ludzi.

Płatki Twej Krwi na mej dłoni

Podnoszę z czcią jak Twe Ciało

Wpatrzona w ciernie w Twej skroni…

Przeze mnie Ci się to stało.

Idę za Tobą w milczeniu

Z krzyżem wyrzutów na plecach

W Twoim kojącym mnie cieniu,

Który me drogi oświeca.

Idę chcąc dotknąć Twej stopy

Ustami mojej wdzięczności.

Czuję na twarzy Twe włosy

A w sercu ogień Miłości.

Idę przybita do Ciebie.

Nikt nigdy mnie tak nie kochał…

W źrenicach nazwanych niebem

Widzę jak Bóg wtedy szlochał.

Idę za Tobą mój Panie

I w każdym dniu zapominam,

Że zanim świt dniem się stanie

Na Krzyżu Ciebie rozpinam.

Wstyd dłońmi oczy zasłania.

Ból łzami duszę wyciska.

Mój Pan mnie Sobą osłania,

A odrzucają ludziska.

Pod Krzyżem trwam na kolanach

Wpatrzona w Twą Krew zastygłą.

Spraw bym nie była ta sama

I by mi życie obrzydło.

Chciałabym istnieć dla Ciebie

W Twoim wymiarze Miłości,

Nie pod, ale w samym Niebie

Poić się stanem radości.

Tyle już dla mnie cierpiałeś,

Tak wiele też poświęciłeś

I z potępienia wyrwałeś,

I Krwią mnie Swą uświęciłeś.

Trzymam Cię teraz w ramionach

Jak matka tuli pociechę.

Twe Ciało czuję jak kona

Z powodu zwanego grzechem.

Kładę swą skroń na Twe czoło.

Ustami spijam Krew z oczu.

Drżysz w mych objęciach jak gołąb

Chcący się wyrwać do lotu.

Wiem, że Twa śmierć jest zaśnięciem.

Nie mogę Cię w sobie trzymać.

Muszę się dzielić tym szczęściem,

Które się w Tobie zaczyna,

Więc biegnę w świat z Krwi płatkami

Na dłoniach w geście pokoju.

Niosę Cię w wozie z dzbankami

Wody na trud życia w znoju.

Pragnę być Twoim spojrzeniem,

Dotykiem Twojej czułości,

Rozdawać z Twym poświęceniem

Cień choćby Twojej Miłości.

Pragnę by wszyscy Cię znali,

By w Tobie widzieli wszystko,

O Tobie opowiadali

Pociechom swym nad kołyską.

Trzymam Cię w swoich ramionach

I czuję, że ta dziewczyna

Z przeszłości z Tobą wraz kona

I w Tobie życie zaczyna.

Dobranoc moja Miłości,

Ma duszo w Bożej oprawie.

Na rzęsach Twych sen zagościł…

Długo tu też nie zabawię.